Dagboeknotities

Giftig word je ervan!

 

Voor de nodige vitamines die we op ons bord willen leggen, wordt het land met prei tegenover mijn woning (en tegenover en naast andere aanliggende woningen) veelvuldig met verstikkend gif bespoten.

Dit stinkt zo hevig, dat het woensdag, 31 juli 2013, zelfs door potdichte ramen naar binnen dringt.

Natuurlijk wordt er heel gewoon ook met die zuidwesten wind en bijbehorende stevige windvlagen gespoten, (geen milieuhaan die ernaar kraait) zodat niet alleen de prei, maar tevens de wegbermen en de tuin een gratis gifbeurt krijgen.

De chemische stank blijft ook de volgende dag, meer dan 24 uur later, in de lucht hangen; zitten in de tuin moet daarom eigenlijk met een gasmasker op.

De hommels, die een prachtig nest hadden in een verlaten nestkast, zijn inmiddels allemaal dood. Zij hebben waarschijnlijk het loodje gelegd na de vorige gifbesproeiïngen op 17 en 18 juli en op 22 juli jongstleden, die laatste in de zeer vroege ochtend met gelukkig wat minder stank, want geen wind.

Lang leve de bioindustrie.

Dat er ook biologisch geboerd kan worden, wordt met de hand weggewimpeld: "Die gebruiken ook gif, mevrouw!"

Hoewel ik, en dat meen ik oprecht, respect heb voor het harde werken van de betreffende best sympathieke tuinder, die zoveel mogelijk rekening probeert te houden met ons als omwonenden, valt het mij zwaar begrip op te brengen voor de rijkelijke gifnevels die veelvuldig over de landerijen met groenten uitgebraakt worden.

Het leert mij wel om geen "gewone" prei, sperciebonen, rucolasla en al wat er meer verbouwd wordt gedachteloos in de supermarkt in m'n mandje te leggen.

Soms heb je geen keuze, maar de noodzaak tot biologisch winkelen wordt door deze praktijken wel alleen maar versterkt.

Sja, en soms wordt mevrouw daar ook zelf giftig van... zeker te diep ingeademd.